Eind augustus sturen gevangenen vanuit de nieuwe gevangenis in Beveren een protestbrief de wereld in. Het tocht en regent binnen in verschillende cellen, de cipiers zijn bruten en korten de wandelingen en de tijdsduur van het open celregime naar goesting in, gevangenen verdienen 0,90 euro per uur voor het werk dat ze verrichten. De realiteit van deze nieuwe kerker steekt in schril contrast af met het beeld dat de gevangenisadministratie de overgeplaatsten had voorgehouden om hun erheen te lokken.
In september komt het tot een confrontatie in de nieuwe gevangenis van Leuze. De flikken worden opgetrommeld om gevangenen die weigeren terug naar hun cel te keren weer binnen te jagen. Ook daar contrasteert de realiteit van de nieuwe gevangenis fel met de “betere leefomstandigeheden” die de gevangenisadministratie voorgespiegeld had.
De staat probeert al haar nieuwe kerkers te verkopen als “humaner”. Wij zijn er echter rotsvast van overtuigd dat er geen humane of leefbare gevangenissen kunnen bestaan. De doodse realiteit die in elke kerker heerst, kan enkel doorbroken worden door daden die tegen de gevangenis ingaan. Meer gevangenissen betekent nooit meer leven, enkel meer dood.
In september overleed een gevangene in Andenne nadat hij dagenlang enkel wat dafalgan kreeg toegeworpen als antwoord op zijn vraag om medische hulp.
We moeten de sloophamers erbij halen. Elke gevangenismuur is een rechtstreekse aanval op onze waardigheid.
