Dit is het verhaal van Mère Mine, een gekraakt huis in de Middaglijnstraat 44 in Sint-Joost (Brussel) en van haar bewoners die hun ontruiming vernemen. Pamfletten, affiches, barricades, spandoek (“Tegen de ontruimingen van ongewensten (sans papiers, armen, kraakpanden, ...) Laten we terugslaan!”),…
Donderdag 5 augustus (48u na het ontruimingsbevel), de straat wordt 's morgens geblokkeerd door 6 politiecombi's, een hoopje min of meer discrete stillen en enkele werkmannen. Na aangebeld te hebben, foto's te hebben genomen en een paar keer op de deur gestampt te hebben, vertrekt het konvooi onverrichter zake onder de geamuseerde blik van de bezetters.
's Avonds, enkele tientallen personen verzamelen en trekken de wijk in. Ondertussen delen ze pamfletten uit en laten ze affiches en geverfde slogans achter. Woorden van steun van voorbijgangers die al op de hoogte zijn. Twee wagens van de gemeente Sint-Joost en een voertuig van ISS (onderhoudsbedrijf dat geld verdient dankzij de gesloten centra) verdwijnen onder de slogans en affiches. Kleine omweg langs de lokale afdeling voor loonslavernij en de sociale huisvestingsdienst die dezelfde behandeling krijgen. Om te eindigen wordt een kleine gunst toegekend aan het Vredegerecht en de Preventiedienst waar de wandelaars zich oefenen, na enkele slogans en een verfbom op de bewakingscamera, in het gooien van verfbommen op hun sombere gevels.
Dinsdag 10 augustus, een groot politiedispositief heeft opnieuw bij het ochtendgloren de Middaglijnstraat bezet. De stormram maakt de hele buurt wakker en het geluid houdt een half uur aan. De deur biedt nog altijd weerstand en de flikken beslissen om hun doelwit te laten voor wat het is en zich te richten op het rolluik. Niet zonder moeite kunnen ze door de barricade breken. Na anderhalf uur kunnen ze het huis ontruimen en de spandoek losmaken. De bewoners waren al vertrokken...
Op de affiche en de pamfletten, konden we dit lezen:
Ontruimd!?...
Dit is het verhaal van enkele personen die beslissen om een leeg en vergeten huis aan de Middaglijnstraat 44 te betrekken. Enkele personen die zich de middelen verschaffen om de druk van het geld op hun leven te verlichten en om een plek te hebben waar ze hun strijden en revoltes delen.
Maar dit is ook het verhaal van twee eigenaars die, wanneer hun huis terug tot leven komt, zich opeens haar bestaan herinneren. De twee eigenaars begeven zich aldus naar een vrederechter die gelast: “ONTRUIM de krakers, met geweld als het moet!”
Het dagelijkse verhaal van mensen die op straat belanden, ONTRUIMD door de politie omdat ze hun huur niet meer kunnen of willen betalen.
Het verhaal van mensen aangekomen in België UITGEWEZEN op bevel van een ambtenaar van de Dienst Vreemdelingenzaken: valt buiten de criteria, heeft niet de juiste smoel,...
Het verhaal van een gemeente die zijn armen VERJAAGT om ze te vervangen door europese ambtenaren met goed gevulde zakken. Het verhaal van een levendige wijk, met de grond gelijk gemaakt om er buildings en luxueuze huizen neer te poten.
Het verhaal van mensen GESCHRAPT van de lijsten van de RVA, van het OCMW, van de uitkeringen omdat ze slechte leerlingen zijn.
...
Het weerkerende verloop van al deze verhalen die we willen veranderen.
Ze verwarmen ons hart, die verhalen waar een frigo uit een raam valt op het bakkes van de flikken wanneer ze een familie zonder papieren proberen op te pakken;
Waar mensen valse arbeidscontracten maken om te frauderen met de werkloosheidsuitkering;
Waar een gast schiet op de rechter die het bevel heeft gegeven om hem uit zijn huis te zetten;
Waar een hele wijk zich verzet tegen een stadsproject;
Waar een hele straat weigert om de huur te betalen...
Wij houden van de verhalen, waar hetgeen we delen niet alleen de miserabele levensomstandigheden zijn, maar vooral de goesting om terug te slaan.
