Eenvoudige stickers (zoals die hiernaast) volstonden om tijdens de voorbije wijken onrust te veroorzaken in de middens van de ambtenaren van de Europese Unie in Brussel. Dag na dag werken deze ambtenaren aan de uitbouw van de grote autoriteitsstructuur op Europees niveau. Dag na dag maken ze zich direct verantwoordelijk voor de massale verdrinkingen van immigranten in de Middenlandse Zee, organiseren ze collectieve deportaties en per militair vliegtuig van allen die ze ‘ongewenst’ achten in hun Europese superstaat. Ze beslissen om landen als Griekenland, Ierland, Portugal of Spanje dood te bloeden door brede lagen van de bevolking te verarmen in naam van de economie, om het kapitalistische systeem en de staatsmacht te vrijwaren. In alle landen doen ze anti-terroristische en politionele richtlijnen doorvoeren om alle strijd, alle revolte de kop in te drukken. Door hun wetten, richtlijnen en bouwprojecten (TGV-lijnen, hoogspanningslijnen, dammen,...) dragen ze bij tot de versnelde verwoesting van de natuur, de omgeving waardoor we allemaal afhankelijk worden van hun doods systeem. Maar dat wist je waarschijnlijk al.
Maar... wat hen zorgen baart dat je het zou weten of dat je het te weten zou komen, is dat hun macht niet zo onkwestbaar is als ze zichzelf voordoet. Dat de Europese Unie geen spook is, maar bestaat uit mensen en structuren die haar belichamen. En dat hier, in Brussel, een groot deel van die mensen dag na dag naar hun ambtenarenwerk hollen. Toegegeven, ze wagen zich maar zelden in de Brusselse wijken, ze tieren welig in hun alsmaar uitdeinende stolp die ‘Europese wijk’ genoemd word, en slapen in de enkele rijke delen van de stad.
We zouden het kunnen opnemen als een uitdaging, een uitdaging voor allen die woedend zijn op deze wereld en op de macht. Een uitdaging om Brussel een “no go zone” te maken voor die eurocraten. Een uitdaging om hen te laten voelen dat alles wat ze bedisselen en beslissen altijd gepaard zal gaan met een franke sociale vijandelijkheid. Dat de afkeer die we voelen voor elke bureaucraat, voor alle dienaars en bouwers van de macht, of ze nu lokaal of Europees zijn, die eurocraten niet zal sparen.
Het jachtseizoen is begonnen !
Kleine schets van de recentelijke vijandelijkheden
tegen de eurocraten en de Europese instellingen in Brussel
Mei 2012
In de Europese wijk duiken vijandige stickers ten opzichte van de eurocraten op. De vakbonden van de Europese ambtenaren stellen een open brief op aan de president van de EU, waarin ze hun vrees uitdrukken voor een verhoging van de vijandelijkheden en meer veiligheid, meer flikken eisen om hen te beschermen.
Journalisten die in de Europese wijk werken en europarlementariërs maken tegelijkertijd hun beklag: ze voelen zich erg vaak doelwit van vandalen en dieven. Een aantal Duitse europarlementariërs en Franse journalisten stappen naar de media om te wijzen op de “ongehoorde sociale onveiligheid in Brussel”.
April 2012
Op de metrolijnen naar de Europese wijk worden eurocraten meermaals verwelkomd door groepen van “oncontroleerbare elementen” die door middel van liedjes uiting geven aan de waardering die ze koesteren voor deze dienaars van de macht. De eurocraten voelen zich ongemakkelijk, verbergen zich of vluchten weg; vele andere passagiers lachen. De oncontroleerbaren delen ook pamfletten uit en plakken affiches op de metrostellen.
Maart 2012
Het metrostation Schuman, onder het Europese Parlement, wordt volledig ondergeverfd met weinig vriendelijke slogans voor de EU zoals “stront-eurocraten” of “fuck het geld”.
Februari 2012
In Sint-Joost, op twee stappen van de Europese wijk, worden ‘s nachts twee wagens van europarlementariërs, een wagen van een NAVO-ambtenaar en een wagen van een diplomaat in brand gestoken. Die wagens zijn in feite herkenbaar aan hun speciale nummerplaat. Europarlementariërs: nummerplaat beginnende met EUR, in blauwe letters op een witte achtergrond. NAVO-mooordenaars: nummerplaat met blauwe cijfers en letters op een witte achtergrond. Diplomaten: nummerplaat beginnende met de letters CD.
Of nog...
In september 2011 zet een brand in een elektriciteitscabine de hele Europese wijk zonder stroom. De ambtenaren moeten ophouden met werken en de gebouwen verlaten.
In maart 2011 wordt overdag een onderhoudslokaal in het gebouw van de Europese Raad in brand gestoken. De politie vindt er bidons olie terug.
Zoals reeds gezegd werd, klagen de europarlementariërs over het weinig vriendelijke onthaal in Brussel: sack-jackings, diefstallen, overvallen, vandalisme,...
Tenslotte, want dat was toch erg mooi: in februari 2011 vindt de derde (succesvolle) overval in een jaar tijd plaats op een bankkantoor binnenin de gebouwen van het Europese Parlement.
