Cipiers en gevangenisdirecteurs aan de schandpaal
genageld
29 november 2013. De laatste zitting in het
proces tegen drie cipiers en drie gevangenisdirecteurs. Ze worden
voor de rechtbank gebracht op beschuldiging van slagen en
verwondingen, vernederingen en folter tegen Farid Bamouhammad, die
gevangene die het hoofd niet buigt voor de gevangenishel. Er is veel
politie aanwezig op het plein voor de rechtbank in Nijvel, en binnen
staan er in elke gang en op elke verdieping flikken. De orde moet
beschermd worden, de sociale orde die opsluit en foltert in naam van
de Wet. Buiten houden anarchisten en andere rebellen een kleine
bijeenkomst. Ze hangen een spandoek uit “Gevangenis
is folter. Met woede en passie strijden voor de echte vrijheid”
en verdelen pamfletten aan de voorbijgangers. Wanneer de politie de
anarchisten de toegang tot de rechtbank ontzegt, wordt er geroepen.
Cipiers folteraars. Hou moed Farid.
Steen na steen, muur na muur, laten we de gevangenissen vernietigen.
De rechter, de procureur en de
advocaten worden kwaad: ze horen alleen nog maar de echo van degenen
die vechten tegen de gevangenis. Trouwens, ook toen ze naar de
rechtbank kwamen, moeten ze gemerkt hebben dat een groot deel van
Nijvel ondergespoten was met slogans en graffiti tegen de
gevangenis. Laten we hopen dat er een koude rilling over hun rug is
gegaan. Hun koude is onze warmte.
Tijdens het proces heeft iedereen geprobeerd om
onder zijn individuele verantwoordelijkheid uit te komen. De cipiers
(of beter, hun advocaten) geven toe dat ze er misschien een beetje
bruut aan toegaan (afranselingen, boeien aan handen en voeten,
gevangenen naakt in een cachot smijten), maar dat is de schuld van
het Belgische gevangeniswezen. De directeurs (of beter, hun
advocaten) zeggen dat ze niet alles kunnen controleren, dat ze
richtlijnen krijgen en dat ze die zo goed mogelijk toepassen. De
procureur dringt erop aan dat ze hier niet moeten oordelen over de
Belgische gevangenissen (ze heeft goed begrepen dat net dat steekt!).
Ze volgt daarmee de verontwaardiging van de smerige Hans Meurisse,
führer van de Belgische gevangenissen, die er zeker voor gezorgd
heeft om zijn onvrede tot aan de oren van de magistratuur te laten
komen. Uiteraard is niemand verantwoordelijk, en degene die de
afranselingen en de gevangenishel aanklaagt moet zijn mond houden. En
ja, de procureur vraagt dan ook de vrijsprak voor de cipiers en 18
maanden gevangenis voor Farid omwille van beledigingen en
bedreigingen. Maar we hebben het al veel gezegd: onrecht
heeft een naam en een adres.
De smerige manoeuvres hielden daar niet op.
Enkele dagen voor het proces beslist Hans Meurisse dat het regime van
de voet- en handboeien opnieuw moet toegepast worden op Farid.
Telkens hij uit de cel komt (douche, telefoon, wandeling, bezoek)
wordt hij geboeid. Daarnaast werd Farid ook bij verrassing
aangevallen door cipiers in het cachot en kreeg hij vuistslagen
zonder dat hij zich kon verdedigen. Op het moment van het schrijven
van dit artikel is Farid in honger- en dorststaking om een einde te
stellen aan deze ondraaglijke situatie. Laten we ook nog benadrukken
dat alsmaar meer rebelse gevangenen onder speciale regimes worden
geplaatst: in de helse modules van Brugge en Lantin, in de verhoogde
veiligheidssecties van Ittre of Sint-Gillis. Daarenboven zien we een
“nieuw” beleid toegepast worden: geïndividualiseerde regimes om
de weerstand te breken (isolatie, afschaffing van bezoek, boeien,
pestmaatregelen).
Dit proces en deze hele situatie laten zien dat de
gevangeniswereld niet de minste kritiek kan verdragen. Afranselingen
zijn er elke dag. Plaatsingen in isolatie zijn er elke dag.
Vernedering, dat is dagelijkse kost in de gevangenissen. En vrijheidsberoving, de ergste folter die je een mens kan aandoen, is de
essentie zelf van de gevangenis. Maar wij zijn niet bang om te
strijden, wij zijn trotst om te vechten aan de zijde van Farid en
alle andere gevangenen die revolteren. En dat de
gevangenisadministratie het goed in haar oren knoopt dat niets zonder
antwoord zal blijven, dat de strijd stokken zal weten te steken in de
wielen van de gevangenismachine.
Een uittreksel van het pamflet dat in Nijvel
uitgedeeld werd:
“
Jullie hebben de realiteit onder jullie ogen, kennen jullie
dan geen schaamte?” wierp Farid de penitentiaire beambten in het
gezicht tijdens de vorige zitting. Daar zit dan ook de betekenis van
deze bijeenkomst en de reden van onze solidariteit. Maskers af,
zeggen wij, maskers af van de folteraars die zich verbergen achter
hun uniformen en hun cipiersvakbonden; maskers af van de directeurs
die het terrorisme van de cipiers tegen de gevangenen indekken of
organiseren; maskers af van de rechters die verontwaardigd doen over
de toestanden in gevangenissen elders in de wereld, maar doen alsof
ze blind zijn voor de zaken die onder hun eigen neus gebeuren.
Maskers af van allen die niet stoppen met het oude motto van de
dienaars van de autoriteit te herhalen: “Ik volg gewoon bevelen
op”. En tenslotte, maskers af van allen die dagelijks vrijwillige
collaboreren met het systeem van onderdrukking en uitbuiting en
vandaag zeggen: “Ik wist het niet...”
