maandag 21 april 2014

Brand bij gevangenisbouwer Eiffage in Exincourt (Frankrijk)

Begin maart loopt een gebouw van de gevangenisbouwer Eiffage grote schade op in Exincourt (Frankrijk). De brand zou aangestoken zijn in de garage, waar de werfmachines zich bevonden, en heeft zich van daaruit verder verspreid.
Deze aanval tegen Eiffage in Frankrijk heeft ook betekenis voor ons hier in BelgiĆ«. In de eerste plaats omdat een mooie aanval tegen een gevangenisbouwer eender waar ter wereld een goeie zaak is, maar evenwel omdat deze bouwfirma ook actief is in BelgiĆ«. Eiffage (zusterbedrijf Valens) heeft het nieuwste deportatiekamp voor mensen zonder papieren gebouwd in Steenokkerzeel (Caricole), net als de nieuwe gevangenis in Marche-en-Famenne. Beide gevangenissen zijn gekend voor hun verstikkende sfeer. Men zegt “humaan”, maar wanneer je de ruiten van je cel niet eens kan opendoen lijkt het toch eerder dat we op een planeet gevuld met dode wezens beland zijn.
Sabotage is door de geschiedenis heen altijd al een wapen geweest van de onderdrukten tegen hun onderdrukkers. Vandaag leven we in tijden waarin alles razendsnel lijkt te veranderen. Camera's rijzen uit de grond als zomers onkruid na een regenbui, de flikken vermenigvuldigen zich als konijnen, de regering stampt de ene repressieve wet na de andere erdoor. Het wordt ons verboden nog langer te leven, en als we beslissen om dat wel te doen staan de nieuwe commissariaten en gevangenissen op ons te wachten. Omdat het allemaal zo verdomd agressief en intens is, kan het lijken alsof daar niets aan te doen valt en dat we dus maar beter kunnen afwachten tot het allemaal gepasseerd is en er betere tijden komen. Niet dus! Want betere tijden komen er enkel wanneer er voor gevochten wordt! Het zullen nooit de machtigen zijn die ons betere tijden schenken, het zullen wij zijn die ervoor moeten vechten.
De aanval is de taal van de diegene die weigert te onderhandelen met zijn onderdrukker over de omstandigheden waarin hij moet overleven. Het is de taal van degene die er schoon genoeg van heeft te moeten overleven in een kooi en zijn klauw plaatst in het gezicht van diegenen die hem opsluiten. De aanval is niet zacht, het is het besef dat dialoog geen optie is, dat de onderdrukking enkel zal ophouden wanneer men stopt met lief te zijn tegen zijn onderdrukker, wanneer men ophoudt slaaf te zijn. Dit is het verhaal van alle onderdrukten in opstand doorheen de hele geschiedenis, tot op de dag van vandaag waar de woedende en solidaire opstand van onderdrukten dictators heeft weggejaagd.
De gevangenis en het hele repressieve spinnenweb lijkt op een mastodont dat mensen verpletterd en onaanraakbaar is. En toch... Wanneer we wat dichter gaan om te bestuderen hoe alles werkt, dan blijkt dat het een machine is, een machine die uit radertjes bestaat en dat er radertjes zijn die gesaboteerd kunnen worden. Wat er gebeurd is in Frankrijk toont het ons.