We zijn 15 januari 1944, ’s avonds. De energieke activiteit van de partizanengroepen tegen de nazi-bezetting was veelzijdig en ging van de verspreiding van clandestiene propaganda tot de executie van verantwoordelijken van de nazi-repressie. De “Groep G”, een weerstandsorganisatie die ontstond in de middens van de Vrije Universiteit van Brussel, koos in haar strijd vooral voor de methode van sabotage van de economie. Ze hielpen arbeiders om de fabrieken van binnenuit te saboteren door hen kennis en materiaal te verschaffen, maar ze vormden ook actiegroepen die vooral het transportnet (van producten via wegen, kanalen en spoorwegen; van informatie via telefoonlijnen en radioverbindingen; van energie via het elektriciteitsnet en de petroleumdepots) en de kwetsbare punten van de economie viseerden.
Die avond bliezen saboteurs van de Groep G tussen 20u en 23u elektriciteitsmasten in de Borinage in de lucht. Onmiddellijk volgden verdere dynamitages richting La Louvière, Court-Saint-Étienne,Charleroi, Namur, waarna de sabotagegolf verder uitdeinde richting het Luikse, naar Bressoux en Visé, maar ook richting Aalst, Dendermonde, Mechelen en Kortrijk.
In het totaal werden die avond 28 elektriciteitspylonen gedynamiteerd waardoor vele fabrieken in het hele land, maar ook in het Ruhrgebied, zonder stroom kwamen te zitten. Een groot aantal ondernemingen die produceerden voor de Duitse oorlogsinspanning werden onmiddellijk stilgelegd. Men zegt dat het de grootste gecoördineerde sabotageactie van een elektriciteitsnet was tijdens de hele Tweede Wereldoorlog.
Sabotage zal altijd een wapen zijn van degene die komaf wil maken met onderdrukking, of die nu nazistisch, kapitalistisch of statelijk is.
