In de zomer van 2009 decreteerde het federale regime een regularisatiewet om haar deportatiebeleid van een menselijk gelaat te voorzien. Vanzelfsprekend waren Vlaamse racisten er als de kippen bij om de regularisering via het gerecht ongedaan te maken. Toen de gouverneur na een klacht van het Vlaams Belang de begroting van het Antwerpse OCMW voor 2010 schorste, reageerde het daarop met een mediahetze van eigen makelij tegen asielzoekers. Kort nadat de OCMW-bazin Monica de Coninck de uitsluiting van diegenen die net papieren hebben gekregen voorstelde als een 'stiptheidsactie' – een inschrijvingsstop – , maakte het stadsbestuur in februari bekend dat het regularisatiebudget van het OCMW volledig wordt geschrapt. En zo begint, op de kap van de armsten, het bekvechten tussen het lokale en het federale regime, over wie het geld uiteindelijk zal moeten ophoesten.
Gewapend met de macabere statistieken van de miserie storten de overvoede aasgieren van het Antwerpse OCMW zich vol overgave op de kadavers van de solidariteit onder de armsten. De ‘dossiers’ stapelen zich op. Begin 2010 bevinden zich 3000 'legale' armen op de wachtlijst terwijl er, als gevolg van de regularisering in Antwerpen, 3600 'illegalen' dreigen toegang te krijgen tot het OCMW. Door hen te beroven van een minimum aan bestaansmiddelen hopen de bonzen en bonden de toestroom van armen te keren en te verdelen. Als geïsoleerde rechtelozen blijven asielzoekers, net zoals gevangenen, een ideale zondebok voor het falen van het systeem.
Laten we deze racistische hetze ontkrachten door de mensenjagers levend te begraven onder de steunaanvragen en deze ambtenaren te ontmaskeren als de parasieten van de repressie die ze werkelijk zijn. We wensen alle professionele stalkers, verklikkers en bazenvriendjes onder het OCMW personeel een voorspoedige zelfmoord op kantoor toe. Voor ons is het verzieken en controleren van andermans leven geen eerbaar beroep maar een perverse schijnbezigheid in dienst van de overheersing.
Laten we samen de onderkruipers een echte reden bezorgen om naar meer repressie te smeken, voor ze zich als slachtoffer kunnen uitgeven van de haat die ze zelf zaaien!
Monica de Coninck, het beste wat het dolle feminisme te bieden heeft: “Alles wat poten en oren heeft moet werken” of nog “We leren die mensen om zich te integreren in de maatschappij: een attitudetraining, activeringscursus, werken aan voorkomen en verzorging”.
