En toen was er... een film over Molenbeek. Wekenlang stond het op elke tram en bus te lezen: gij zult de film ‘Les Barons’ gaan zien, want zelfs de Stib vindt het een goede film. Blijkbaar is het zo één van die films die je niet mag missen, waar je urenlang moet over praten en die zelfs echte discussie zou kunnen losweken...
Ach wat. We hadden evengoed naar een promotiefilmpje van de preventiedienst kunnen gaan kijken. De film probeert grappig te zijn, maar verkondigt in feite slechts één boodschap: wie we ook zijn, waar we ook zijn of van komen, we zijn allemaal één gelukkige familie... je moet er gewoon voor gaan.
Allemaal familie? De realiteit is wel even anders in Molenbeek. Op elke hoek van de straat loeren de flikken mee over je schouder, als je ze tegenkomt kan je maar beter je ogen wegdraaien of je bent aan het ‘provoceren’... maar in Les Barons bestaan er geen flikken. Net zoals in Les Barons niet wordt teruggevochten. Op geen enkele moment, noch tegen de flikken, noch tegen die vervelende bureaucraten van de werkloosheidsdienst, noch tegen niets of niemand. Iedereen gelukkig.
Allemaal gelukkig? In ‘Les Barons’ valt geen armoede te bespeuren, geen huisbazen die elke maand honderden euro’s komen aftroggelen, geen deurwaarders die de straten afschuimen. Nochtans is Molenbeek, net zoals Anderlecht, Sint-Joost, Vorst en andere wijken, één van die typische vergaarbakken voor arme mensen, samengepropt op enkele vierkante kilometer.
Als je er maar voor gaat? Het klassieke verhaaltje van de integratie... maar dit systeem heeft haar marge van ongewenste kinderen die naar believen gedumpt of gebruikt kunnen worden. En geen enkele ‘als je er maar voor gaat’ zal daar iets aan veranderen. De fabeltjes over integratie in een maatschappij die net gebaseerd is op de verdeling tussen arm en rijk, tussen geïntegreerd en afval, worden nog maar eens voor de zoveelste keer gepromoot.
Meneer de regisseur, die uiteraard alles van Molenbeek kent want met kennis ter zake, rolt het geld goed binnen? Werd en wordt er vet betaald voor deze nieuwe promotiefilm? Terwijl de zalen vollopen met mensen die tien euro betaald hebben voor een lofrede van de sociale vrede ten midden van alle miserie en woede (wees gerust, dat komt allemaal niet in beeld), vechten we door. Zoals we altijd al gedaan hebben, al was het maar om ons hoofd hoog te houden. Hou je fabeltjes maar voor jezelf.
PS: Meneer de STIB, ik zou u al preventief willen afraden om één of andere hiphopgroep uit Anderlecht een liedje te laten maken over jullie geweldige bedrijf, jullie gangen vol camera’s en jullie aimabele controleurs. Als jullie het evenveel zouden spelen als het deuntje over ‘opgelet, er zijn pickpockets in het station’ zou er wel eens heel veel kots op de vloer opgekuist moeten worden.
