woensdag 21 april 2010

Het beste van de week

Het beste van de week


'Wie in een mooi huis woont en met een Jaguar rondrijdt, moet niet verbaasd zijn overvallen te worden'. Dat kreeg meneer de bankier te horen wanneer hij kwam uithuilen dat hij in één jaar tijd maar liefst drie keer overvallen was, de derde keer moest hij zijn Jaguar afstaan. De rijke stinkerd had van de Staat maar liefst 6000 euro premie gekregen om het herenhuishuis te renoveren aan de rand van een arme arbeiderswijk in Charleroi – zo eentje waar vroeger de fabriekseigenaar woonde – en er minstens tien jaar te blijven wonen. De man kuiste vroegtijds zijn schup af, en nu eist de Staat haar geld terug. De rechter werd voor haar uitspraak door meneer justitieminister De Clerck op de vingers getikt en ook het bedrijf Jaguar kon er niet mee lachen dat haar auto bestempeld werd als gangstermagneet. In een brief naar de rechter: “Teneinde U als Voorzitter van de Rechtbank een beter beeld te geven van dit alles [lofzang van de Jaguar] en in de hoop dat U uw uitspraken in de toekomst beter zou nuanceren, nodigen wij U graag uit op de officiële opening [een Jaguar-concessie in Charleroi] in april. Dit zal U beslist de gelegenheid geven om rechtstreeks in contact te komen met de vele enthousiaste Jaguar-eigenaars en u zich van hun trots en passie te vergewissen. Misschien dat een testrit wel een leuke afsluiter zou zijn...” Slipgevaar door zoveel gladheid.



En wij die dachten dat we straffe toeren moesten uithalen om de overduidelijke link tussen sorteren, integratie en sociale controle duidelijk te maken. Sinds kort heeft de sociale woningmaatschappij De Brusselse Haard een aantal blauwe en gele afvalcontainers van hangsloten voorzien. In woonkazernes waar armen als het ware – gedumpt worden. Bleek dat de bewoners niet getemd konden worden aan het nieuwe sorteerritme, wat een nieuwe aanpak vergde. Voortaan mogen de bewoners gedurende twee uur per dag bij de bevrijde container komen, onder strikt toezicht van een polyvalente sorteercipier die tegelijk dienst doet bij het lokale werkgelegenheidsagentschap. Hij controleert of er juist gesorteerd wordt, en geeft uitleg waar nodig. Tegelijkertijd braken spontane en vakbondsstakingen uit bij het ophalingspersoneel, die de verhoogde werkdruk door het verplichte sorteren niet pikt.



Maanden geleden al gaf Fedasil-bazin en PS-politica Isabelle Küntziger er de brui aan. Ze ging op ziekteverlof, omdat het gedoe rond de opvang van asielzoekers haar teveel was geworden. Onlangs nam ze ook effectief ontslag. Een verlies waar we alleszinds niet van wakker zullen liggen. Sinds maanden dolen asielzoekers rond in de straten van Brussel; eenmaal naar het OCMW gestuurd, andermaal in hotels ondergebracht, of in oude legerkazernes, of zelfs in tentenkampen van het Rode Kruis. Af en toe kraakten ze gebouwen, waar ze dan, met het nodige geweld, werden uitgezet. Onlangs werden de hallen van het Noordstation, waar ettelijke families onderdak zochten, nog ontruimd door de politie en Dienst Vreemdelingenzaken. Je zou van minder kopzorgen krijgen. Maar daar was het Isabelle niet om te doen. Ze had genoeg van het 'opengrenzenbeleid' van de socialisten. Van een verwarring gesproken...



De Staat weet dat repressie alleen niet volstaat. Af en toe moet ze zichzelf op de vingers tikken, om zo de illusie van democratie hoog te houden. Nadat Farid Bamouhammad jarenlang van de ene gevangenis naar de andere werd gesleurd (18 keer in twee jaar om precies te zijn), in isolatie opgesloten, in elkaar geslagen of met handen en voeten geboeid werd – in een poging zijn verzet te kunnen breken – geeft de Staat nu toe dat ze haar boekje te buiten ging. Ze bood Farid zelfs 5000 euro smeergeld aan. Ondertussen zit Farid vast in de gevangenis van Nivelles, waar hij nog steeds in een afzonderlijk regime zit opgesloten (bezoek in aparte kamer achter glas etc) en waar de cipiers, jawel, opnieuw dreigen met stakingen als hij niet snel overgeplaatst wordt. Van bittere ironie gesproken.