Normaal. Een vreselijk woord. Maar al te vaak krijg je zo’n antwood als je deze maatschappij bekritiseert. Maar waar kom jij nu mee af? Dat is toch gewoon hoe de dingen gaan? Het oordeel over wat normaal en wat niet normaal is, is helemaal niet zo objectief als je gesprekspartners willen laten uitschijnen. Het hangt er vanaf met welke ogen je kijkt.
Voor de Staat is het een misdaad. Voor de racisten is het een bewijs van de ingeboren slechtheid van immigranten. Voor de politiekers is het een aanleiding om meer beveiliging en meer gevangenissen te eisen.Voor de sociaal assistent, voor diegene die gelooft dat met wat make-up de lelijke smoel van deze wereld een beetje mooier zou worden, is het een teken dat het er allemaal wat menselijker aan toe zou moeten gaan Voor de brave werker is het iets om de ogen voor te sluiten als hij gelooft dat de immigranten zijn zijn precair bestaan bedreigen, dat ze zijn job en dus zijn centen komen inpikken; als hij gelooft dat het niet de kapitalisten, de banken, de eigenaars en de rijken zijn die hem doen werken en met de grote winst gaan lopen,.
In de maanden april en mei vonden in de Italiaanse gesloten centra waar illegalen in afwachting van hun deportatie worden opgesloten, vele revoltes en ontsnappingen plaats. Tientallen mensen slaagden erin om op hun eentje te ontsnappen. In Gradisca, Rome en Brindisi gingen tientallen gevangenen de confrontatie aan met de cipiers en de militairen (in Italië helpt het leger mee om de centra te bewaken) en slaagden erin gezamenlijk te ontsnappen. In nog andere centra zoals in Bologna staken gevangenen hun cellen in brand en in Rome gingen enkele gebouwen van het gesloten centrum in vlammen op.
En hoe kan het ook anders? Volgens mij is het niet meer dan normaal dat mensen die worden opgejaagd, opgepakt, opgesloten, geïsoleerd en geterroriseerd in afwachting van een deportatie naar een land waar ze niet meer willen of kunnen zijn, in opstand komen. Ik denk dat er diep in elke mens een verlangen naar vrijheid zit. Staten, religies en ideologieën proberen dat verlangen om te wringen naar de aanvaarding van autoriteit terwijl autoriteit voor vrijheid als olie voor water is. Ze proberen het zo als normaal voor te stellen dat armen arm moeten zijn, dat vreemdelingen gehaat moeten worden, dat sommigen de baas mogen spelen. Ze proberen het als normaal voor te stellen dat vrijheid in feite gehoorzamen is. Maar net zoals diegenen die hun cel in brand steken, die proberen ontsnappen wanneer ze gekooid worden, kijk ik met andere ogen. Ik kijk met ogen die zoeken naar mogelijkheden om alle obstakels die de vrijheid van mezelf en van anderen in de weg staan aan te vallen. Terwijl, om terug te komen op de situatie in Italië, sommigen hun cel in brand staken, gingen anderen tegelijkertijd over tot de aanval tegen diegenen die de gesloten centra mogelijk maken. Zoals in Firenze, waar enkele wagens van de katholieke associatie Misericordia, die verschillende Italiaanse gesloten centra leidt, in brand werden gestoken. Zoals in Modena, waar tientallen individuen een mis in de kathedraal verstoorde om te wijzen op de cipiersrol van Misericordia.
Ik kijk met andere ogen. Ik vind het niet normaal dat mensen blijven buigen, dat ze aanvaarden om uitgeperst, uitgebuit, mishandeld en gecommandeerd te worden. Ik vind het pas normaal, ook al is het slechts een begin, wanneer ze zich daartegen proberen verzetten, wanneer ze revolteren, elkaar steunen en moed geven.
