We leven in een rechtstaat. Elke burger heeft zijn rechten, de ene al wat meer dan de andere. Die rechten worden verondersteld ons te beschermen tegen de slechtheid van deze wereld. Vele organisaties sporen ons aan om te vechten voor ons recht... op rechten. Ze zeggen ons:
Vecht voor je recht op huisvesting. Voor je recht om huur te betalen, om te wonen in een torenblok waar de appartementen lijken op gevangeniscellen, om het onderscheid te respecteren tussen degenen die onder een aangenaam dak leven en de anderen die gehuisvest worden als waren ze te stockeren goederen.
Vecht voor je recht op sociale tegemoetkomingen. Voor het recht om gecontroleerd te worden door organismes als de RVA of het OCMW, voor het recht om te leven met kruimels, voor het recht om volledig afhankelijk te zijn van de welwillendheid van de Staat.
Vecht voor je recht op onderwijs. Voor het recht om goed gevormd en gemodelleerd te worden naar de eisen van de economie die je heel je leven lang gaat uitzuigen, om te vergeten dat het mogelijk is om door eigen inspanningen kennis te vergaren en ideeën te ontwikkelen, om hetzelfde liedje te leren zingen als alle anderen.
Vecht voor je recht op openbaar vervoer. Voor het recht om efficiënt en zonder tijdsverlies getransporteerd te worden tussen je woonst en je werkplaats, om eraan te wennen overal nagekeken te worden door de ogen van bewakingscamera’s, om te genieten van het feit als sardienen in een bokaal opgesloten te worden in een metrostel.
Vecht voor je recht op democratie. Voor het recht om je ideeën en verlangens te reduceren tot loutere meningen die onderling inwisselbaar zijn op de markt van de politiek. Om actief te participeren aan het vlees en bot geven van een Staat die altijd alleen maar de belangen van de machtigen zal dienen. Om zelf een brave burger te worden die zijn buren bespiedt, die de flikken helpt en de moraal van de wet predikt tegen allen die buiten de lijntjes kleuren.
Vecht voor je recht op vrije meningsuiting, op betoging,... want de Staat heeft graag tegenstanders die aanvaarden om het spel te spelen volgens de regels die zij bepaalt; zulke ‘tegenstand’ versterkt slechts de legimiteit van de Staat als “uitdrukking van de stem van het volk”.
Kortom, vecht voor je recht op rechten, en zo zal je vergeten wat het betekent om te vechten voor een vol en volledig leven, voor de vrijheid.
