Een vrolijke bandiet ligt op de loer achter elke boom van het lachende bos, het uitgelezen schuiloord voor de broederlijkheid van de vogelvrijverklaarden. Maar dit welige paradijs voor de overtreders van de wet en minnaars is alleen voor de krachten van de wet en de orde een ondoordringbaar labyrinth.
Robin Hood en zijn bende leidden een leven van avonturen, humor en liefde – een leven vrij van de verplichtingen van de dagelijkse ellende en vooral vrij van de noodzaak tot werken. Vele geleerden betwisten dat Robin Hood ooit echt bestaan heeft, anderen beweren dat indien een gelijkaardig personnage “ooit” bestaan zou hebben, hij geleefd moet hebben rond 1190. Maar wat niet in twijfel kan getrokken worden, is dat toen zoals vandaag, de rijken de armen beroofden om zelf alsmaar rijker te worden en de armen alsmaar armer te maken. Robin Hood, de ‘koning der bandieten’, deed zijn best om de rekeningen wat te effenen – en dat doen was voor hem een waar plezier.
Zoals een oude bron ons zegt: “Ik spaar de goederen van de arme mensen en schiet hen overvloedig ter hulp met wat ik uit de abdijen en de huizen van de rijken genomen heb.”
De sheriff van Nottingham werd keer op keer verschalkt. Hij werd niet verslagen door het aantal of door de kracht, maar door de hogere intelligentie van de bandieten. Robin toonde zich de beste boogschutter van Engeland en ontweek de valstrikken die voor hem opgezet werden – zoals hij ook ontsnapte aan alle andere valstrikken.
Meer dan achthonderd jaar later kent iedereen nog de namen van Kleine Jan, Broeder Tuck, Lady Marian and Alan-a-Dale en hun stoutmoedige avonturen. Het Bos van Sherwood trok vooral mensen aan die weigerden de tirannen te dienen en verkozen te spelen en lief te hebben en te leven buiten de wet. De geleerden mogen nog zoveel twijfelen als ze willen, maar ze kunnen de anderen die dichterbij ons in de tijd, de weg van Robin Hood gekozen hebben niet herleiden tot legende. Denk maar aan Pancho Villa of Buenaventura Durruti, die de revolte van de onderdrukten en van de bandieten van vroeger bijeenbrachten in de sociale revolutie van onze dagen.
De Creativiteit is ons Bos van Sherwood: een bron van inspiratie en eindeloze ontdekkingen die ons beschermt tegen de brutaliserende krachten van de normaliteit en die ons toelaat de tirannen te verschalken, wiens ‘reële’ en ‘rationele’ leugens slechts schietschijven zijn voor onze iconoclastische pijlen.
