Klotewereld
Ik zit in een parkje, even uitblazen van de chaos rondom mij. “Heb je een sigaret voor mij”? vraagt ze mij. Ik moet passen. Even later hoor ik een gast roepen. “Jij vuile hoer, roken tijdens de ramadam!”. Even later volgt een schreeuw. Ik haast me naar ginder en zie nog hoe twee jongens op het meisje zitten te stampen. Het zicht is irreeël. En toch is het geen uitzondering. Drie andere jongens snellen toe en duwen hen weg, ik begin op de twee te schreeuwen en krijg ook een zondvloed van scheldwoorden over me heen. En dan een zogenaamde verklaring. “Het gaat niet om die sigaret, ze heeft me uitgescholden.” Ze had namelijk gezegd dat de jongens haar dan maar in haar gezicht moesten komen uitschelden. Ze was niet op haar mondje gevallen. Maar dat had ze moeten betalen. Want antwoorden, je niet laten onderwerpen en je verdedigen, dat doe je blijkbaar niet.
Met twee jongens en twee meisjes blijven we over. Ze was helemaal overstuur, maar tegelijkertijd bijzonder woedend. We praten nog wat na. Is dit nu puur machisme, of de sociale dwangbuis van religie? Een misselijkmakende mix van beiden waarschijnlijk.
Het doet me goed om haar kracht te voelen, en onze vastberadenheid om ertegen te vechten. Hoe moeilijk dat soms ook is.
