Download hier nummer 13 van Buiten Dienst in PDF.
De onrust begon in Algerije en verspreidde zich daarna naar Tunesië en Egypte. In die laatste twee landen bleef het oproer niet beperkt tot één regio of één bevolkingsgroep en heeft ze het karakter van een opstand aangenomen. Ook in andere landen in de regio raken de geesten geïnspireerd door de kracht van de woede. De Arabische leiders slapen slecht de laatste tijd. De Westerse media negeerden een hele tijd de gebeurtenissen tot er niet meer naast te kijken viel. De leiders van hier reageerden zo mogelijk nog later en proberen nu met alle macht de meubels (hun meubels) te redden en hun belangen veilig te stellen. En zo wordt de opstand nu in hun monden een “democratische protestbeweging” en worden nieuwe bondgenoten gemaakt. Het leger probeert haar kant juist te kiezen zodat ze haar privileges kan houden en wetende dat minstens een deel van de soldaten eerder naar de opstandige kreten luisteren dan naar hun officieren. De toekomstige Arabische machthebbers proberen ondertussen greep te krijgen op de situatie en zijn nu aan het onderhandelen over hun deel van de taart. Maar democratie of dictatuur; de onderdrukking en uitbuiting blijven, ze nemen enkel een andere (minder brutale) gedaante aan. Dat blijkt uit het verleden (na het ineenstorten van de Sovjet-Unie, de militaire dictaturen in Latijns Amerika, franquistisch Spanje... was het daar op vele vlakken business as usual) en dat is hoe wij het dagelijks ervaren hier in het democratische Westen.
De nieuwe en oude machthebbers mogen dan volop bezig zijn hun strategische spelletjes te spelen, de opstand is nog geen verleden tijd. In Tunisïe worden nog altijd vuren van woede aangestoken (hoewel ze ons willen doen geloven dat de democratische transitie aan de gang is en de orde teruggekeerd is), in Egypte zit de opstand in een cruciale fase (ze moet vermijden dat ze geïsoleerd en uitgeput raakt), in andere landen zien we enkel nog maar een begin van de protesten, voorlopig enkel een mogelijkheid tot een opstand.
Onze handen tintellen en onze harten gaan sneller slaan bij de verhalen die ons van over de Middellandse Zee toewaaien. Een opstand of zelfs de mogelijkheid van, dat is iets wat wij ook willen ontdekken.
