zondag 6 maart 2011

Een nieuwe militaire basis aan de rand van Brussel

Al jarenlang is de stad Brussel gastheer van het hoofdkwartier van de internationale militaire alliantie NAVO. Toen er geruchten opdoken dat de NAVO de onveiligheid en slechte infrastructuur in het Brusselse niet meer zag zitten, kwam de Belgische regering onmiddellijk op de proppen met niet minder dan een half miljard euro voor de bouw van een nieuw hoofdkwartier voor de NAVO van maar liefst 250.000 m². Cadeau aan deze militaire organisatie die al tientallen oorlogen gevoerd heeft (van ex-Joegoslavië tot Afghanistan) in naam van de democratie en de internationale veiligheid. De NAVO, net zoals elk leger en militaire organisatie, is een machine die dood en verwoesting zaait, steden platbombardeert, hele gebieden en bevolkingen onder militaire controle plaatst.

Overal in de wereld kom je de NAVO tegen. Haar militaire basissen werden in tientallen landen strategisch neergepoot; haar kernraketten staan verdoken opgesteld op het hele Europese territorium (in België bevinden die zich naar alle waarschijnlijkheid op de militaire basis van Kleine Brogel). Maar de NAVO bereidt zich ook voor op meer ‘moderne’ taken. In recente documenten spreekt ze bijvooorbeeld over de ontwikkeling van nieuwe strategieën en legereenheden om te interveniëren tegen rellen in de Europese steden, want op hoog niveau wordt er gevreesd voor een alsmaar groeiende ontevredenheid bij de armere lagen van de Europese bevolking.

Wat zal dat betekenen, dat nieuwe NAVO-hoofdkwartier in Brussel, het grootste immobiliënproject ooit in Brussel, zo jubelden de bouwfirma’s en waar 4500 functionarissen zullen werken, zo jubelde de eerste minister?
Ten eerste de verregaande militarisering van een zoveelste deel van Brussel, dat volledig onder militair regime zal geplaatst worden, waar niemand van ons een voet zal kunnen zetten. Die militarisering van het terrein gaat ook verder dan het hoofdkwartier zelf: van de wijk errond die volledig onder videobewaking zal geplaatst worden tot het onophoudelijke komen en gaan van militairen, al dan niet in uniform.
Ten tweede een zoveelste stap in de consolidatie van deze militaire organisatie die een nog vastere voet aan de grond zal krijgen in Brussel. Vanuit de bunkers en kantoren van haar hoofdkwartier hier zullen militaire operaties overal in de wereld gepland en georganiseerd worden.
Ten derde wederom de klassieke verstrengeling tussen de ‘civiele’ en ‘militaire’ structuren die elkaar wederzijds aanvullen. Van de bedrijven die geld zullen opscheppen met de bouw van dit hoofdkwartier van de dood, tot de cateringfirma’s die de militairen zullen voeden, van de Belgische Staat die het militaire uniform verwelkomd als een extra-bescherming tegen de moeilijk controleerbare jungle van Brussel tot allerhande geheime diensten die extra bewegingsruimte zullen krijgen dankzij dit nieuwe hoofdkwartier.

Dat zijn misschien enkele van de redenen die ons aansporen tot een strijd tegen dit nieuwe hoofdkwartier, maar de dieperliggende redenen sporen ons nog veel meer aan. Want wij zijn gekant tegen alle oorlogen die de Staten en militaire organisaties voeren, die duizenden doden op hun conto hebben staan om de politieke en economische belangen van de kapitalistische koplopers veilig te stellen. Wij zijn tegen alle vormen van militarisering, van militarisme.

Betekent het feit dat wij tegen oorlog zijn, dat we ons slechts vreedzaam willen verzetten? Hoegenaamd niet! Er is een wereld van verschil tussen degenen die geweld gebruiken om anderen te knechten, te onderwerpen en te onderdrukken en degenen die geweld gebruiken om de verknechting, de onderwerping en de onderdrukking te bekampen. Wij zijn dus zeker niet geweldloos.

Maar hoe zou het mogelijk zijn om een monster als de NAVO aan te vallen, een monster dat tot aan de tanden gewapend is en ons onmiddellijk overhoop zou schieten? Wij denken dat het mogelijk is om de NAVO aan te vallen, maar niet op het terrein waar ze ons verwachten. Elke militaire structuur, zoals dit nieuwe hoofdkwartier, is afhankelijk van een hele reeks minder beschermde en kwetsbare tussenschakels. Misschien wordt de bouwsite van dit nieuwe hoofdkwartier wel heel goed in de gaten gehouden, maar is dat zo voor de wagens, de kantoren en de andere werven van de bedrijven die het bouwen? Misschien is het niet mogelijk om aan de deur van de NAVO-functionarissen te gaan kloppen, maar rijden ze soms in heel Brussel niet rond in auto’s met herkenbare nummerplaten (blauwe cijfers op een witte achtergrond)? Misschien is het niet mogelijk om de computers op het hoofdkwartier die de oorlogsbevelen doorspelen kort te sluiten, maar gaat dat ook op voor al die militaire antennes, de kabelverbindingen amper een halve meter onder de grond, de elektriciteits- en communicatievoorzieningen die overal verspreid te vinden zijn – en totaal onbewaakt zijn?

Het antwoord op deze vragen zal ieder die gekant is tegen oorlog voor zichzelf moeten vinden.


De schone uitspraken bij de eerste steenlegging

Oorlogsvoering als winstgevende business
Eerste Minister Leterme – “Duizenden mensen verbonden aan de internationale instellingen, leven, werken en consumeren in Brussel. Economisch gezien is dit nieuwe hoofdkwartier dus cruciaal.”

Een groter gebouw voor meer doortastende NAVO
Voorzitter van de NAVO Rasmussen – “ Een moderne NAVO heeft een modern gebouw nodig. Het huidige gebouw is niet meer geschikt voor wat we willen doen.”