Het valt dikwijls tussen de plooien van rechterlijke uitspraken en verdwijnt in de marge ervan. Maar naast een effectieve of voorwaardelijke veroordeling worden er dikwijls nog geldboetes uitgeschreven ook. En het is niet enkel dat. Evengoed kan het zijn dat mensen simpelweg hun rekeningen niet kunnen betalen.
Denk maar bijvoorbeeld aan Electrabel, je weet wel, die energiegigant die miljarden binnenrijft via vermaledijde afgeschreven kerncentrales, en door dat monopolie wat met facturen kan goochelen. Of iemand die zonder ticket het openbaar vervoer neemt, gewoon om ergens te geraken, en er niet per se wil of kan voor betalen. Ook deze zal zwaar beboet worden als hij of zij wordt betrapt.
En laat ons ook stedelijke overheden niet vergeten. Hoeveel zijn er al niet die een Gemeentelijk Administratief Sanctierecht (GAS) hebben ingevoerd ter ‘bestrijding van overlast’ zoals graffiti aanbrengen of spuwen? Of die steden die Roma’s en andere krakers uit een huis laten zetten op straffe van dwangsommen.
Boetes dus. Één van die vele middelen die de macht zich toe-eigent om mensen te veroordelen en daarmee een extra last op het leven van de vervolgde legt. Geld is nog altijd één van de hoekstenen van de maatschappij. Velen worden er onderhevig aan gemaakt terwijl anderen er niet genoeg van kunnen krijgen. Hoe dan ook is het een krachtig ‘wapen’ dat levens kan maken, maar vooral breken. De rijken hoeven zich niet al te veel zorgen te maken. Als ze al juridisch in de problemen komen, zal dat er nog wel bij kunnen... een extraatje minder of meer. De armen of onwilligen daarentegen hebben zich dan wel zorgen te maken.
En de macht zou de macht niet zijn als ze geen jakhalzen in dienst zouden hebben. Gewillige vazallen die voor een deel van de koek hun lijf en ziel verkopen door de niet zo willigen het leven zuur te maken. Hier komen ze dan in beeld, nooit zo opzichtig, eerder als schimmen in de nacht, maar ongetwijfeld door velen gehaat...de gerechtsdeurwaarders.
Dat harteloos individu (wat anders?) dat op onverwachte momenten aan een ‘schuldenaar’ zijn deur staan en totaal emotieloos een al dan niet rechterlijke verordening komt afgeven aangaande openstaande schulden.
Ook is hij of zij dikwijls vergezeld van een slotenmaker en een flik. Die laatste misschien om erop toe te zien dat alles ‘wettelijk’ verloopt, maar meer dan waarschijnlijk ook om het vege lijf van het harteloos monster te beschermen, indien nodig.
Bij deze verbaast het ons dan ook dat het monster zo weinig in de weg wordt gelegd. Waarop zouden we wachten om dat janhagel met een lading hagel weg te jagen? En bespaar ons het democratische gezever dat je verder gerechtelijke stappen kan ondernemen. Tegen dan is het toch al te laat en procederen tegen diegenen die je maar al te graag veroordeeld zien, is zonde van tijd en energie.
Nee, nuances willen we helemaal niet zoeken. Want hoe meer je erbij stilstaat en erover nadenkt, die kakkerlakken verdienen geen genade. Ze zijn meedogenloos en schamen er zich niet in het minst voor.
Dit is dan ook geen oproep vanuit een oog-om-oog, tand-om-tand principe. Zo religieus zijn we namelijk niet. Nee, dit is een oprechte kreet en oproep uit woede. We houden er niet van dat mensen gedegradeerd en gereduceerd worden tot wat ze hebben...maar vooral niet hebben.
Één van de vele uitsluitingsmechanismes waar we een hartsgrondige hekel aan hebben.
Laat ons nu dus eventjes onze woedevolle waardigheid en energie aanwenden om aan onderdrukkers van onze levens te zeggen én te tonen wat we van hen denken!
