Het is een oude truc, maar wordt nog uitermate enthousiast toegepast omdat hij keer op keer z'n doeltreffendheid bewijst: de financiële chantage! Het achterliggende principe is eerder eenvoudig. Dure wijken, winkels of evenementen stoten logischerwijs arme mensen af. Eigenaars doen dit uiteraard opzettelijk om zo te kunnen bepalen wie er over de vloer komt. De armen, zij hebben hier niets in te zeggen, zij worden gechanteerd. Tegenwoordig doen de kapitalistische goochelaars nog amper hun best om het publiek te misleiden, bot en brutaal maken zij de nodige bewegingen, en verzuipen vervolgens haast in hun eigen arrogantie, zo trots zijn ze op het bekomen resultaat.
In Hofstade werd enkele weken geleden heel het recreatiedomein omheind, er werd een ingangssluis neergepoot, bewaakt door politieagenten, waar je zonder identiteitscontrole en als niet-inwoner van het dorpje zonder het betalen van een inkomprijs niet meer doorgeraakt. Ze hebben dit gedaan omdat het er omwille van wat irritante macho's echt niet meer gezellig genoemd kon worden. Maar ok, dat was al jaren zo. Voor hen was de echte druppel echter een grote vechtpartij waarbij tientallen jongeren zich tegen de flikken hadden gekeerd en deze met schoppen en slaan van het domein hadden gejaagd. Dus hebben ze dan maar een voordeur gefabriceerd die het niet moet onderdoen voor die van een luchthaven of gevangenis. Dit alles om op de eerste plaats jongeren weg te houden met de vereiste inkomprijs. En als er dan toch nog mensen zijn die er de nodige centen voor over hebben, worden zij volgens de nieuwe aanpak gecontroleerd en onherroepelijk buiten getrapt wanneer ze ooit betrapt worden op ongehoord gedrag. Het hoeft niet gezegd dat waar het 'ongehoord' gedrag begint volledig bepaald wordt door de flikken en Bloso, de organisatie die het domein en de kassa bezit.
Alleszins, de jongeren bleven weg, de dorpsbewoners baalden omwille van de omheining overal en de rust was weergekeerd. Bloso was blij, maar ingetogen. Deze besefte uiteraard dat deze kwajongens als consumenten best wel meevielen, en dat de ijsjes- en drankverkoop nu een steile duik aan het nemen zijn. Blijkbaar kunnen ook kapitalisten soms niet alles hebben.
Maar uiteraard blijven ze proberen. Andere recreatieparken in het land zagen met de voorvallen en de militarisering van het domein van Hofstade de bui al hangen en trokken hitsig ten strijde tegen de blijkbaar oprukkende wanordetroepen. Zij het preventief, want in de meeste parken moesten ze toegeven dat ze nooit echt problemen hadden gehad. Maar beter voorkomen dan genezen dachten de directeurs van de recreatieparken in onder andere Kessel-Lo, Diest en Huizingen, en verhoogden de inkomprijzen van hun zielige speeltuintjes aanzienlijk. Ook hier enkel voor niet-inwoners van de betreffende regio wel te verstaan.
Sommigen van de recreatiebazen kwamen onbeschaamd op de lokale televisie het publiek de aloude truc uitleggen. De modale burger verstond en stemde in. Wat niet is kan nog komen, dachten ze. Ze zapten door naar een ander kanaal en noteerden in spanning de lotto-uitslagen...
