“In elk geval, eender welke poging woog door op langzaam weg te rotten in een cel, met de armen gekruist. Ik verkoos de mogelijkheid van een salvo van een machinepistool boven de gevangenis. De echte waarde van het leven bestond er niet in om het ten alle prijzen te bewaren, maar eerder in het te riskeren al zoekende naar iets beters, een authentieke vrijheid die me de mogelijkheid zou bieden om mezelf volledig te realiseren. Het leven bevond zich buiten deze muren.”
Huye, hombre, huye is het autobiografische relaas van José Tarrío González (1968-2005), een relaas dat zich bijna uitsluitend binnen de muren van de Spaanse gevangenissen afspeelt. Net als vele anderen van zijn afkomst en generatie belandt José als tiener in de gevangenis voor een eigendomsdelict. Binnen de muren stapelen zijn veroordelingen zich op; moord op een medegevangene, rebellie en een eindeloze reeks ontsnappingspogingen. Hij wordt van gevangenis naar gevangenis gesleept, leeft al die jaren in isolatie, maar zijn strijdlust, ethiek en vrijheidsdrang krijgen ze niet gekalmeerd. Ook niet wanneer ze hem samen met andere rebelse gevangenen in de afschrikwekkende FIES-module wegsteken. Deze isolatiemodule werd gecreëerd omdat de Spaanse gevangenissen in deze periode geteisterd werden door opstanden, ontsnappingen, gijzelingen, strijd voor betere omstandigheden en vrijheid. Het boek getuigt van een vastberaden dapperheid en heldere intelligentie, van iemand die met zijn neus op de muren gedrukt nog steeds in staat blijft om zichzelf te blijven, en om relaties van intieme kameraadschap en solidariteit in leven te houden.
310p., verkrijgbaar in anarchistische bibliotheek Acrata, 4 euro
