Bijna twee maanden nu
wordt de dagelijkse routine in de gevangenis van Sint-Gillis bepaald
op het ritme van de cipiersstakingen. Maandag en vrijdag zijn vaste
stakingsdagen, maar ook andere dagen van de week kunnen voor de bijl
door een staking of massale ziektemeldingen van de cipiers. De
motivering van de vakbonden is altijd dezelfde; de onveiligheid voor
de cipiers door de overbevolking en door opstandige gevangenen. Hun
oplossing; meer veiligheidsinfrastructuur, meer gevangenissen, meer
cipiers en meer macht in de handen van die cipiers (die zich nu al
quasi alleenheersers wanen). De twee meer voor de hand liggende
oplossingen – de gevangenen vrijlaten of ontslag nemen – worden
nooit in overweging genomen. Daarvoor zal een duwtje in de rug nodig
zijn.
Tijdens de stakingen
worden de cipiers vervangen door de lokale politie. De flikken van de
zone Zuid maken gebruik van deze momenten om de gevangenen die ze
kennen van op straat, vanachter de celdeur te jennen en provoceren.
In ieder geval worden alle activiteiten en voorzieningen afgeschaft
en blijft iedereen 24 uur op cel. Op die manier wordt de normale gang
van zaken in de gevangenis (douche, correspondentie, kantine,
wandeling, bezoek...) een privilege. De gevangenen moeten de cipiers
nu dankbaar zijn dat ze sommige dagen wel werken, dat ze één keer
per week mogen douchen of bezoek hebben. De cipiers tonen zich als de
gijzelnemers die ze zijn. Ze oefenen hun absolute macht uit over hun
gijzelaars, hun wil is wet, hun humeur bepaalt het verloop van de
dag. Of zo zouden ze het in ieder geval graag willen.
Toen eind juni de
psycho-sociale diensten in staking gingen, bezetten de gevangenen de
binnenplaats. De federale politie werd ter plaatse gestuurd (met
waterkanon en helikopter) en het kwam tot rellen op de binnenplaats.
Eind juli na 6 dagen staking zijn de gemoederen verhit en uiten
verschillende gevangenen hun woede. Eén van hen wordt in een
isolatiecel geplaatst, waar hij de matras in brand steekt. Begin
augustus komt het tijdens een overplaatsing tot een confrontatie met
de cipiers. De cipiers verlaten de gevangenis en de politie zal pas
enkele uren later de controle overnemen. 750 gevangenen waren die
ochtend even zonder bewaking. Twee dagen later valt een gevangene
twee cipiers aan. Vorige week vrijdag (17/08) staat 's ochtends een
deel van het dak van de gevangenis in brand. “Oorzaak onbekend”,
het is inderdaad niet de eerste keer dat de daken van gevangenissen
vanzelf in brand schieten, net zoals sommige voertuigen buiten...
Binnen de muren loopt het gerucht dat een
gevangene erin geslaagd zou zijn om brandende materialen op het dak
te gooien.
Ondertussen worden de
muren van het station Albert (vlak naast de gevangenissen van Vorst
en Sint-Gillis) beklad met slogans tegen opsluiting en met de
vermelding van de namen van enkele vertegenwoordigers van de
cipiersvakbonden. En twee nachten op rij worden politiepatrouilles
van de zone Zuid in een hinderlaag gelokt in Anderlecht.
Diegenen die nu klagen in
de media over de overbevolking in de gevangenissen, zijn dezelfde die
meer repressie eisen en langere celstraffen willen. Voor ons is het
geen kwestie van meer gevangenissen te bouwen, maar van de bestaande
gevangenissen helemaal af te breken.
