De komende
verkiezingen is één zaak. Overal die
ranzige koppen van politici op affiches, overal oproepen om te gaan
stemmen, clientelisme, bedrog, leugen. Degene die stemt, naait zijn
eigen bakkes toe. Democratie is niet “het volk” dat de zijnen in
de staat stuurt, maar de staat die in het sociale weefsel doordringt
om het te modeleren, te kneden, te dirigeren en zo beter de belangen
van de machtigen ter aarde te dienen.
Een andere zaak zijn
de vervelende politiekertjes die zich inspannen om de strijden en
revoltes te komen bederven. Wanneer er rellen in de gevangenis zijn,
roepen die politiekertjes niet op tot solidariteit met de
opstandigen, ze stellen niet voor om wat ons allemaal opsluit, kapot
te gaan slaan. Ze gaan ministers of
verantwoordelijken opzoeken om te proberen onderhandelen over een
minder grijze kooi. Wanneer er
aanvallen zijn tegen de politie, zoals recentelijk in Anderlecht,
vragen ze zich niet af hoe zijzelf zouden kunnen bijdragen tot de
vijandelijkheden, hoe ze de aanvallen tegen de politie zouden kunnen
vermenigvuldigen. Ze stellen
persberichten op om een correctere, meer gecontroleerde politie te
vragen, een politie die “onze rechten” zou respecteren. Wanneer
de gemoederen opgehitst geraken, wanneer de sociale temperatuur
stijgt, vragen ze zich niet af hoe ze iedereen kunnen aanmoedigen om
zijn kooi te vernielen. Ze vragen je om
toe te treden tot hun organisatie en ze zullen in jouw naam gaan
praten met de media. En wanneer de boel
ontploft, wanneer bijvoorbeeld woedende mensen op een betoging
overgaan tot de aanval eerder dan te blijven leuteren, dan
roepen ze op tot kalmte, om in de rangen te blijven, om geen slecht
beeld te geven. En zonodig aarzelen ze
niet om ermee te dreigen je aan de flikken te verklikken.
Geen vrij spel voor deze
parasieten van de revolte. Ze willen geen revolte, ze willen het
bloed van de rebellen uitzuigen.
