Arbeid doordringt en
bepaalt ons hele bestaan. De tijd verloopt genadeloos volgens haar
ritme terwijl we pendelen tussen identieke deprimerende omgevingen
aan een alsmaar grotere snelheid. Arbeidstijd... Productietijd...
Vrije tijd... Tot en met onze kleinste activiteiten vallen binnen
haar kader: we beschouwen de verwerving van kennis als een
investering voor een toekomstige carrière, de vreugde wordt
omgevormd tot entertainment en zwelgt in een orgie van consumptie,
onze creativiteit wordt platgedrukt binnen de nauwe limieten van de
productiviteit, onze relaties – zelfs onze erotische ontmoetingen –
spreken de taal van prestatievermogen en rentabiliteit... Onze
perversie bereikt zo'n punt dat we eender welke vorm van arbeid
zoeken, zelfs uit eigen wil, om onze existentiële leegte te vullen,
om toch maar 'iets te doen'.
We bestaan om te werken,
we werken om te bestaan.
De gelijkstelling van
arbeid met menselijke activiteit en creativiteit, de totale
overheersing van de arbeidsdoctrine als natuurlijke lotsbestemming
van de mens is zodanig diep doorgedrongen in ons bewustzijn dat de
weigering van deze opgelegde conditie, van deze sociale dwang,
heiligschennis van het concept zelf van de mensheid lijkt te zijn
geworden.
Dan wordt eender welk werk
beter dan helemaal geen werk. Dat is de boodschap die de evangelisten
van het bestaande verspreiden, ze blazen de trompetten voor de
alsmaar dollere competitierace tussen de uitgebuiten om enkele
kruimels te bemachtigen die van de tafel van de bazen vallen; voor de
instrumentalisering en het totale platwalsen van de sociale relaties
in ruil voor een beetje rotwerk in de hel van het overleven.
Het zijn niet alleen de
algemene arbeidsomstandigheden die de impasse scheppen. Het is de
arbeid als totaliteit, als proces van commercialisering van de
menselijke activiteit, die de mens herleidt tot een levende component
van een machine die beelden en producten consumeert. Het is de arbeid
als universele conditie waarbinnen de relaties en het bewustzijn vorm
krijgen, als de wervelkolom die deze maatschappij gebaseerd op
hiërarchie, uitbuiting en onderdrukking overeind houdt en
reproduceert. En als dusdanig moet de arbeid vernietigd worden.
Wij willen dus niet gewoon
gelukkigere slaven of betere managers van de ellende worden. Wij
willen de menselijke activiteit en creativiteit terug haar betekenis
en essentie geven. Daarom beginnen we de zoektocht naar de vreugde
van het leven: kennis, bewustzijn, ontdekking, kameraadschap,
solidariteit.
Voor de individuele en
collectieve bevrijding...
