vrijdag 9 augustus 2013

In strijd tegen de speciale regimes in de gevangenis

Sinds vele maanden probeert de gevangenisdirectie speciale en individuele regimes toe te passen om weerbarstige gevangenen klein te krijgen; het is te zeggen, gevangenen die zich niet laten doen, die niet aanvaarden om vernederd te worden door cipiers of rechters, die niet meedoen aan het vieze spelletje van verklikkers, die zich niet neerleggen bij de alsmaar verschrikkelijkere omstandigheden in de kerkers van de Belgische democratie.

Naast de isolatiemodules, ware gevangenissen binnen de gevangenis, in Brugge en Lantin, hebben meerdere directies afdelingen of cellen van hoge veiligheid laten bouwen of inrichten, ondermeer in Nijvel, Ittre of de B-sectie in Sint-Gillis. Vaak gaat het over wat ze noemen een "ingericht cachot": een cachot met wat spullen, maar wel nog steeds een cachot. Et voor zover de strafmaatregel van cachot 'normaal gezien' niet langer duurt dan 14 dagen, zijn er nu sommige gevangenen die al maanden, of zelfs jaren, in zo'n soort cachot zitten. Zoals bijvoorbeeld onze strijdmakker Farid Bamouhammad, al meer dan vier maanden begraven in een cachot in Nijvel. Geen enkele directie, geen enkele cipier vergeeft hem zijn trots en onwrikbare wil om geen pesterijen en mishandelingen te ondergaan, om een slag terug te geven als dat nodig is, om niet mee te doen met het mechanisme van verklikking en misbruik onder gevangenen. Hij beschrijft zijn situatie en die van andere gevangenen als volgt: "Hier heerst ongezien geweld. Elke dag worden er mensen in elkaar geslagen. Ze laten je langzaam creperen in een cachot, en als je niet iets doet, als je je niet op de één of andere manier met iets bezighoudt, dan heb je het zwaar. Je wordt gek."
Nordin Benallal zit ook in zo'n soort van "ingericht cachot", sinds oktober 2011 in de gevangeis van Ittre. Binnenkort zal dat twee jaar zijn. Nordin zit eigenlijk al sinds oktober 2007 in permanente isolatie, van de Hoge Veiligheidsafdeling in Nederland tot die in Brugge om te belanden in een cachot zonder raam, zonder frisse lucht. In Ittre zijn trouwens momenteel werken bezig om een afdeling hoge veiligheid in te richten waar 30 gevangenen kunnen opgesloten worden. Een gevangene uit Ittre beschreef de afdeling als volgt: "Ze gaan er de mensen die storen steken, zoals in Brugge, het zal exact hetzelfde zijn, het is walgelijk."

De strategie van de chef van de Belgische gevangenissen, de verachtelijke Hans Meurissie, bestaat eruit om de strijdbare gevangenen geografisch en mentaal te verspreiden, hen te onderwerpen aan individuele isolatieregimes en hen zo gescheiden te houden van de rest van de gevangenisbevolking. Op die manier denkt hij de banden van solidariteit en de waardigheid van de strijders te breken. Ze hebben zelfs een zwarte lijst opgesteld om de "gevaarlijkheid" van een gevangene te bepalen en hem de gewenste (legale of minder legale) uitzonderingsmaatregelen op te leggen. Vele gevangenen bevinden zich in isolatie, met persoonlijke opvolging en permanente disciplinaire maatregelen, zonder dat hun verhaal gekend is, zelfs niet binnen de gevangenismuren.

Die gevangenen vechten dag na dag om rechtop te blijven en niet te stikken, om te blijven verlangen naar vrijheid en niet te bezwijken onder de repressie... het is aan ons, wij die ons in de straat begeven, om hun onze solidariteit en steun te betuigen. Tegenover de repressie en de folter plaatsen wij het bevrijdende geweld tegen alles wat de gevangenismachine doet draaien. Moge de verbetenheid van de gevangenen in strijd tegenover de gevangenisdirectie ons aanmoedigen tot opstandige onverschrokkenheid tegenover deze gevangenismaatschappij.

Voor meer nieuws, brieven van gevangenen en acties kan je ook de site www.lacavale.be bekijken.