Sinds vele maanden
probeert de gevangenisdirectie speciale en individuele regimes toe te
passen om weerbarstige gevangenen klein te krijgen; het is te zeggen,
gevangenen die zich niet laten doen, die niet aanvaarden om vernederd
te worden door cipiers of rechters, die niet meedoen aan het vieze
spelletje van verklikkers, die zich niet neerleggen bij de alsmaar
verschrikkelijkere omstandigheden in de kerkers van de Belgische
democratie.
Naast de
isolatiemodules, ware gevangenissen binnen de gevangenis, in Brugge
en Lantin, hebben meerdere directies afdelingen of cellen van hoge
veiligheid laten bouwen of inrichten, ondermeer in Nijvel, Ittre of
de B-sectie in Sint-Gillis. Vaak gaat het over wat ze noemen een
"ingericht cachot": een cachot met wat spullen, maar wel
nog steeds een cachot. Et voor zover de strafmaatregel van cachot
'normaal gezien' niet langer duurt dan 14 dagen, zijn er nu sommige
gevangenen die al maanden, of zelfs jaren, in zo'n soort cachot
zitten. Zoals bijvoorbeeld onze strijdmakker Farid Bamouhammad, al
meer dan vier maanden begraven in een cachot in Nijvel. Geen enkele
directie, geen enkele cipier vergeeft hem zijn trots en onwrikbare
wil om geen pesterijen en mishandelingen te ondergaan, om een slag
terug te geven als dat nodig is, om niet mee te doen met het
mechanisme van verklikking en misbruik onder gevangenen. Hij
beschrijft zijn situatie en die van andere gevangenen als volgt:
"Hier
heerst ongezien geweld. Elke dag worden er mensen in elkaar geslagen.
Ze laten je langzaam creperen in een cachot, en als je niet iets
doet, als je je niet op de één of andere manier met iets
bezighoudt, dan heb je het zwaar. Je wordt gek."
Nordin
Benallal zit ook in zo'n soort van "ingericht cachot",
sinds oktober 2011 in de gevangeis van Ittre. Binnenkort zal dat twee
jaar zijn. Nordin zit eigenlijk al sinds oktober 2007 in permanente
isolatie, van de Hoge Veiligheidsafdeling in Nederland tot die in
Brugge om te belanden in een cachot zonder raam, zonder frisse lucht.
In Ittre zijn trouwens momenteel werken bezig om een afdeling hoge
veiligheid in te richten waar 30 gevangenen kunnen opgesloten worden.
Een gevangene uit Ittre beschreef de afdeling als volgt: "Ze
gaan er de mensen die storen steken, zoals in Brugge, het zal exact
hetzelfde zijn, het is walgelijk."
De
strategie van de chef van de Belgische gevangenissen, de
verachtelijke Hans Meurissie, bestaat eruit om de strijdbare
gevangenen geografisch en mentaal te verspreiden, hen te onderwerpen
aan individuele isolatieregimes en hen zo gescheiden te houden van de
rest van de gevangenisbevolking. Op die manier denkt hij de banden
van solidariteit en de waardigheid van de strijders te breken. Ze
hebben zelfs een zwarte lijst opgesteld om de "gevaarlijkheid"
van een gevangene te bepalen en hem de gewenste (legale of minder
legale) uitzonderingsmaatregelen op
te leggen. Vele gevangenen bevinden zich in isolatie, met
persoonlijke opvolging en permanente disciplinaire maatregelen,
zonder dat hun verhaal gekend is, zelfs niet binnen de
gevangenismuren.
Die
gevangenen vechten dag na dag om rechtop te blijven en niet te
stikken, om te blijven verlangen naar vrijheid en niet te bezwijken
onder de repressie... het is aan ons, wij die ons in de straat
begeven, om hun onze solidariteit en steun te betuigen. Tegenover de
repressie en de folter plaatsen wij het bevrijdende geweld tegen
alles wat de gevangenismachine doet draaien. Moge de verbetenheid van
de gevangenen in strijd tegenover de gevangenisdirectie ons
aanmoedigen tot opstandige onverschrokkenheid tegenover deze
gevangenismaatschappij.
Voor meer
nieuws, brieven van gevangenen en acties kan je ook de site
www.lacavale.be
bekijken.
